BRZEZNA – czasy nowożytne

W 1510 r. Jakub Bobowski z Brzeznej zapisał połowę Brzeznej i Podrzecza swej połowicy Zofii, córce mieszczanina sądeckiego Macieja Libranta. W 1516 r. tenże Jakub Bobowski zastawił drugą połowę Brzeznej u Grzegorza Wierzbięty z Przyszowej i Bilska, w 1518 r. za 150 florenów jeszcze pół folwarku z robocizną kmieci u Andrzeja Pielsza z Rogów, a w 1523 r. za 110 florenów też u Pielsza z Rogów również karczmę w Brzeznej.

W 1532 r. sąd podkomorski dokonał rozgraniczenia ziem klasztoru klarysek w Starym Sączu od dóbr szlachciców Bobowskich, którzy władali m.in. Brzezną. Dla zaznaczenia granicy sąd zarządził usypanie kopców na skraju wsi. Mieszkańcom Brzeznej i sąsiednich Wygnanowic (obecnie Wyglanowice, przysiółek Stadeł) nakazał przy tym, żeby nie przeszkadzali sobie w naprawach brzegów rzeczki Brzezanka (obecnie Brzeźnianka) i w celu zapobieżenia tym aktom, wyznaczył wadium w wysokości 100 florenów.

W czasach Reformacji wieś za sprawą posesjonatów Bobowskich stała się ośrodkiem kalwińskim i ariańskim. Innowiercy sprzyjali ponoć potopowi protestanckich Szwedów, dlatego w 1655 r. kolejny dziedzic Samuel Sternacki zginął nędznie w pogromie urządzonym przez polskie wojsko.

W 1905 r. rada miejska Starego Sącza zmieniła nazwę biegnącej w stronę wsi ulicy Brzezińskiej na Tadeusza  Kościuszki. Na przełomie wieków XIX i XX Brzezna trafiła w ręce hrabiów Stadnickich z Nawojowej. Ok. 1882 r. zbudowali oni browar na terenie dzisiejszego Sadowniczego Zakładu Doświadczalnego. Kres temu położyły zaborcze władze austriackie, które wkrótce zabroniły produkcji alkoholu.