(1903-1983)
Pisarz emigracyjny wyedukowany m.in. w Nowym Sączu.
Urodzony 18 grudnia 1903 r. w Nowym Wiśniczu k/Bochni. Uczył się w szkołach średnich w Nowym Sączu i Bochni, studiował farmację, romanistykę i polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, w 1924 r. został magistrem farmacji, a w 1927 r. doktorem filozofii. Ponadto od 1928 r. studiował w Paryżu na uniwersytecie Sorbona i w szkole dziennikarskiej.
W 1920 r. uczestnik akcji plebiscytowej na Górnym Śląsku. Po wyjeździe do Francji w 1928 r. współpracownik czasopism francuskich i polskich, pracował także w Bibliotece Polskiej i oddziale Polskiej Agencji Telegraficznej w Paryżu. W latach 1937-40 szef biura prasowego ambasady polskiej we Francji. W czasie okupacji niemieckiej współpracownik Polskiego Czerwonego Krzyża we Francji i tamtejszego ruchu oporu, nawet członek francuskiego oddziału partyzanckiego. Po wyzwoleniu ponownie attache prasowy ambasady polskiej w Paryżu, ale szybko przyjął obywatelstwo francuskie i w latach 1946-64 był dyrektorem uzdrowiska i hotelu w Amelie-les-Bains w Pirenejach. Od 1964 r. mieszkał w Paryżu.
Poeta, jeden z czołowych reprezentantów tzw. awangardy krakowskiej. Autor wydawanych w Polsce i Francji tomików wierszy, opowiadań i powieści, w tym sensacyjno-filmowej „Bankructwo profesora Muellera” (1931), esejów o sztuce m.in. malarstwie. Używał pseudonimów Jan Brzęcza i Jan Jarmott.
Zmarł 3 sierpnia 1983 r. w Paryżu.
(IrP)
Źródło
Bolesław Klimaszewski, Ewa R. Nowakowska, Wojciech Wyskiel – „Mały słownik pisarzy polskich na obczyźnie 1939-1980”, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1992