BINCZAROWA – parafia

Za parafię w Binczarowej odpowiadają księża z zakonu sercanów (pełna nazwa – Najświętszego Serca Jezusowego). Po wojnie skierował ich tutaj oraz do pobliskiej Florynki ks. biskup Jan Stepa, który na przełomie lat 40. i 50. upodobał sobie Binczarową na miejsce letniego wypoczynku u dominikanek, które miały wtedy swój dom zakonny we wsi.

„Parafia ruska”, jak nazywana jest w dokumentach, istniała tu już w  1536 r. Parafia grekokatolicka (unicka) – od 1581 r. W 1706 r. starościna grybowska Katarzyna Grudzińska ofiarowała jej grunt. Ostatni proboszcz grekokatolicki – wspomniany już wcześniej w części o I wojnie światowej – ks. Teofil Kaczmarczyk (1843-1922), spoczywa w grobowcu przy kościele. W 1898 r. był współzałożycielem tzw. Ruskiej Bursy w Nowym Sączu przeznaczonej dla łemkowskich uczniów, którzy uczęszczali do sądeckich szkół. Proboszczem we wsi był aż 43 lata. To on w 1913 r. wybudował pod lasem plebanię, przypominającą dworek z gankiem podtrzymywanym przez dwie kolumny. Faktycznie, data umieszczona na frontonie pokazuje liczbę 1913. Na ganku znajdują się freski, również sygnowane na ten sam rok. W sąsiedztwie plebanii zlokalizowana jest dzwonnica. Wiszą na niej Jan Paweł II o wadze 420 kg, św. Stanisław – 242 kg i św. Jan – 106 kg.

Powojenni proboszczowie (wszyscy sercanie)