(1807-1852)
Zakonnik-jezuita i pisarz religijny, działający m.in. w Nowym Sączu.
Urodzony 6 listopada 1807 r. w Starej Skwarzawie k/Żółkwi (obecnie Ukraina) w ormiańskiej rodzinie ziemiańskiej. Absolwent studiów prawniczych na Uniwersytecie Lwowskim z 1827 r., od 1841 r. zgłębiał filozofię i teologię w kolegiach jezuickich w Tarnopolu i Nowym Sączu.
Powstaniec listopadowy. W 1833 r. ożenił się z kuzynką Zofią z/d Nikorowicz i razem z nią zajmował się prowadzeniem rodzinnego majątku ziemskiego w Starej Skwarzawie. Po śmierci pięciorga dzieci i w końcu także żony rozdał majątek krewnym i włościanom, by wstąpić do klasztoru jezuitów w Starej Wsi k/Brzozowa. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1844 r. Kaznodzieja, który w czasie pobytu w Nowym Sączu odznaczył się w zwalczaniu pijaństwa. Potem był kapłanem we Lwowie i od 1850 r. w Krakowie. Założyciel zgromadzenia jezuitów w Obrze (Wielkopolska).
Także literat – autor wierszy (sonetów), pieśni religijnych (m.in. „Chwalcie łąki umajone”, „Jest ta myśl błoga”, „W krzyżu cierpienie, w krzyżu zbawienie”, „Biedny, kto Ciebie”, „Nazareński śliczny kwiecie”, „Nie opuszczaj nas”, „O, Józefie uwielbiony”, „O, Maryjo, przyjm w ofierze”), kolęd („Do Betlejemu pełni radości”, „Żłobek”), opowiadań, kazań ogłaszanych drukiem, zapisów legend i artykułów w czasopismach. Ponadto historyk-amator, który próbował odtwarzać dzieje ziomków-Ormian w Polsce.
Zmarł 14 listopada 1852 r. w Obrze, niosąc pomoc zarażonym na cholerę i sam padając ofiarą tej epidemii. Tamże wystawiono mu pomnik.
(IrP)
Źródła
Jerzy Leśniak, Augustyn Leśniak – „Encyklopedia sądecka”, Wydawca: Urząd Miejski w Nowym Sączu, Nowy Sącz 2000